مرز آزاد گذاشتن کودکان تا کجاست؟

یکی از چالشهای رایج تربیت کودکان این است که آنها را باید آزاد بگذاریم تا هرکاری که دوست داشتند انجام دهند و یا خیر؟ اگر بلی، مرز این آزاد گذاشتن ها کجاست؟

باید خدمت شما عرض کنم که مسئله اصلی، آزاد گذاشتن یا محدود کردن‌( کنترل کردن) نیست. مسئله اصلی اگوسازی است.
آزاد گذاشتن یا کنترل کردن یک ابزار متدولوژیک در تربیت کودک است نه محتوایی. در واقع والدینی که کودکانشان را آزاد می گذارند و یا والدینی کودکانشان را به شدت کنترل می کنند، نتایج یکسانی به دست نمی آورند.
منظور ما این است که اگر آنچه کودکان در محیط اطراف خود می بینند و می شنوند صحیح باشد (الگوسازی صحیح) ، آزاد گذاشتن کودکان هیچ مرزی ندارد و اگر کودکان با الگوهای نادرست مواجه می شوند، طبیعتا باید هوشمندانه آنها را کنترل کرد.

کودکانی که آزادانه رشد می کنند، اگر در محیط خانوادگی یا اجتماعی خود با رفتاهارها و گفتارهای ناهنجار مواجه شوند، بی تردید آینده خوبی در انتظار آنها نیست، در مقابل اگر آنها مدام در معرض الگوهای صحیح قرار می گیرند، هیچ نوع محدودیتی برای آنها نیاز نیست، هیچ نوع محدودیتی!
بنابراین مرز آزاد گذاشتن آنها تا جایی است که الگوسازی صحیح صورت می گیرد.

نویسنده: دکتر علی جمشیدی